Beelden gemaakt met engelengeduld
BEVERWIJK - Elisabeth Schelvis, fotograaf uit Velsen-Noord, houdt van langzaam. Van lang kijken, stil wachten en een traag ontwikkelproces. Alsof ze niet kan uitstaan dat de tijd almaar voorbij vliegt. Ze fotografeert met een digitale camera - vluchtiger kan het niet - maar combineert dat met oude ambachtelijke afdruktechnieken. Haar afdrukken bewerkt ze ontelbare malen, net zo lang totdat het resultaat naar haar zin is. Die bedachtzaamheid en dat engelengeduld leveren in ieder geval prachtige kunstwerken op, zoals de serie portretten of ‘lichtwades’ die zij van zichzelf, haar vader en van haar kleine nichtje maakte. Elisabeth exposeert nu bij KEK, van 20 november tot 27 december.
Tamelijk luchthartig begon Elisabeth Schelvis een paar jaar geleden te fotograferen. Na de aanschaf van een digitale spiegelreflexcamera fotografeerde ze alles wat los en vast zat, en maakte ze vooral veel ‘mooie plaatjes’. Een vriend, zelf fotograaf, werd aangenaam verrast door haar originele kijk en de snelheid waarmee ze de vaardigheden onder de knie kreeg. Zelf vond ze dat het de hoogste tijd was voor een fotocursus. Een korte cursus, dacht Elisabeth. Het werd uiteindelijk een studie aan de gerenommeerde Fotoacademie in Amsterdam waar ze in 2020 afstudeerde. De fotografie houdt haar nu in een stevige houdgreep. Inmiddels heeft ze meerdere malen geëxposeerd, zoals op het fotofestival in Naarden, in Hotel Arena in Amsterdam en onlangs bij Septembergras in de tuin van de buitenplaats Akerendam. Daar hing haar ‘blauwe’ zelfportret tussen de hoge bomen, afgedrukt op linnen en met duidelijke sporen van het zeewater waarin Elisabeth haar afdrukken spoelt.
Fotografeerde ze ooit vooral fruit en bloemen, nu gaat haar aandacht uit naar bomen, kwallen, zeewieren en familieleden. In alles wat zij met haar camera vastlegt laat ze de sterfelijkheid van de dingen doorschemeren. Die vergankelijkheid benadrukt ze door af te drukken op tere weefsels als linnen en rijstpapier. Want we moeten eraan geloven en uiteindelijk leren loslaten: alles verkreukelt, verdroogt, vervaagt, sterft, lost op en verdwijnt, volgens haar. Maar Elisabeth krijgt het voor elkaar om dat uitdovende en verdwijnende leven voor even vast te houden en voelbaar te maken. Zonder drama, lichtvoetig en liefdevol. Nu dus bij KEK. Opening, zaterdag 20 november, 16 uur. Kerkplein 3, Beverwijk. Iedereen is welkom.
