Na zware jaren haalt Damian zijn diploma, verrast door zieke opa
Zenuwachtig door de kamer lopen, huilbuien en knikkende knieën. Voor eindexamenleerlingen geen onbekende verschijnselen. Na drie weken in spanning te hebben gezeten, krijgen ze vandaag eindelijk te horen of ze wel of niet hun tas uit het raam kunnen hangen, of dat een herexamen nog wonderen kan doen.
Op het Beverwijkse Castor College worden een aantal geslaagden op een bijzondere manier verrast. "Sommige leerlingen hebben een pittig jaar achter de rug en die geven we even een beetje extra liefde", vertelt docent Jaap Maks.
In felgekleurde hartjespakken, met een grote toeter en een videowagen waarop een felicitatie van een dierbare staat, reed de docent met collega Alexandra door de IJmond om examenkandidaten te feliciteren met hun diploma.
Spannend
Een van hen is Damian Ibrisimovic. Terwijl anderen de (kinder)champagne al koud hadden staan, was het voor Damian tot op het laatste moment spannend met zijn wat karige cijfers. "Voor scheikunde stond ik een vier, biologie ook een onvoldoende, en de rest rond de 5,5. Ik moest dus nog flink aan de bak."
Door flink te blokken, examentraining te volgen en alle afleidingen te negeren, wist hij zijn cijfers dusdanig op te krikken dat ook bij hem thuis de videowagen verscheen met een felicitatie van zijn opa. Een enorme verrassing, want makkelijk zijn de afgelopen jaren voor Damian niet geweest.
Zware tijd
"Eerst kregen we te horen dat mijn moeder borstkanker had, en later werd bij mijn opa kanker gediagnosticeerd. Met mijn moeder gaat het nu gelukkig goed, maar mijn opa zit nu in de laatste fase. Het gaat nu echt bergafwaarts, en dat helpt natuurlijk niet mee om me te concentreren."
Een zware tijd voor hem. "De band tussen mij en mijn opa is heel goed. Ik ga een aantal keer per week naar hem toe. Van jongs af aan slaap ik er vaak, kaarten we altijd en wandelen we samen. Wandelen gaat nu alleen niet meer."
Om zijn school te halen en zo vaak mogelijk bij zijn opa langs te kunnen gaan, had hij een strikte planning. "Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat leren, afleidingen mijden, en als ik een gaatje had, ging ik naar mijn opa. We weten natuurlijk niet hoelang het gaat duren voordat hij komt te overlijden, dus ik wil hem zo vaak mogelijk zien."
Opluchting
Zijn methode heeft geholpen, en Damian is er nog beduusd van. Een grote opluchting voor zowel hem als zijn moeder. "Elk jaar hebben we in de zenuwen gezeten. In de coronatijd moest hij al bijna blijven zitten. Hij had al geen motivatie, ik was net ziek, we waren net verhuisd en zaten midden in een verbouwing. Een stressvolle tijd, waarin we ook te horen kregen dat zijn opa ziek was. Ik vroeg me af of hij het volgende jaar wel over zou gaan, en als dat niet zo was, dan moest hij van school", vertelt zijn moeder.
Het leek er uiteindelijk op dat Damian van vwo 5 naar havo 5 zou gaan, want met 10 tekortpunten leek er geen redding meer mogelijk. Maar wonder boven wonder slaagde hij er in om op het laatste moment zijn cijfers op te halen, zodat hij zijn examenjaar in kon.
Geslaagd
En met succes, want het vwo-diploma is nu binnen. "Stiekem had ik altijd wel een beetje vertrouwen. Ik weet wat ik in mijn mars heb, en als ik hard werk, moet het wel lukken", zegt Damian. "Ik ga nu een jaar Aviation doen, en gedurende dat jaar zal ik beginnen met de selectieprocedure voor de pilotenopleiding. Ik ben benieuwd wat me te wachten staat."
Bron: NHNieuws - Thomas Jak & Loïs Iglesias