Strandpaviljoens Noordpier mogen blijven staan
IJMOND - De storm raasde over het strand van de Noordpier toen op 27 november een memorabele samenwerkingsovereenkomst werd getekend door vertegenwoordigers van drie overheidsorganisaties en twee strandpaviljoens. Een zakelijke overeenkomst met een emotionele lading.
Vooral John Griffioen van Aloha en Jonathan Michielen van Timboektoe hebben lang uitgekeken naar deze dag waarop werd bevestigd dat hun strandpaviljoens voorlopig kunnen blijven staan. Want daarover bestond lange tijd onzekerheid. Hun vergunningen verliepen per ?? en Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier (HHNK) nam de toezichthoudende rol over van Rijkswaterstaat (RWS). En omdat de strandpaviljoens duinaangroei in de weg staan, zouden ze meer richting zee verplaatst moeten worden.
Onderzoek naar alternatief
Om te onderzoeken of er een alternatief mogelijk was, verlengde RWS de vergunning met twee jaar. Tijd die is gebruikt om tot een acceptabele oplossing voor alle partijen te komen, en waar ook de gemeente Velsen akkoord kon gaan. Langs de Noordzeekust staat veel bebouwing die stuivend zand richting het duin tegenhoudt, en daardoor duinaangroei belemmert. En die duinaangroei is nodig om te zorgen voor een robuuster duinmassief dat langzaam meegroeit met de zeespiegelstijging. Maar is dat overal noodzakelijk?
Vergunning voor zandverplaatsing
Na uitgebreid onderzoek, waarin HHNK de hele kust in kaart heeft gebracht, bleek dat duinaangroei niet overal even noodzakelijk is. Dat geldt ook geldt voor de Noordpier. Want achter Aloha en Timboektoe ligt een stevig duin. En er is ook ruimte voor aangroei. Als er geen obstakels zijn, waait de wind het zand de duinen in; hier is afgesproken dat de paviljoenhouders de natuur een handje helpen. Dat doen ze door opgewaaid zand dat aan de voorkant in de weg ligt zelf naar de achterkant te transporteren. Daar zal een vergunning voor worden verleend.
Maatwerk
Arnold Langeveld, portefeuillehouder Waterveiligheid van het hoogheemraadschap is heel enthousiast over de gemaakte afspraken: “Het is mooi dat we maatwerk kunnen leveren, want de kust is grillig en je hoeft niet overal dezelfde regels toepassen.” Poëtisch voegde hij daaraan toe dat “alles wat beweegt blijft”, wat zowel geldt voor de duinen als de samenwerking. Bregje van Beekvelt, directeur Netwerk Ontwikkeling van RWS is vooral heel trots op het proces: “Aan het begin had ik eigenlijk niet voor mogelijk gehouden dat we in zo’n goede sfeer tot een mooi resultaat zouden komen. Hier mogen we trots op zijn.” John Griffioen voegt daaraan toe: “Voor ons is dit echt een fantastische uitkomst, maar het mooiste is dat dit voor alle partijen een positieve uitkomst is.
Zelf bijdragen aan kustveiligheid
Binnenkort zal een vergunning worden verleend aan de paviljoenhouders voor het verplaatsen van zand naar de duinen achter hun paviljoens. Ze gaan hiermee dus zelf een bijdrage leveren aan de kustveiligheid, en zo zelf bijdragen aan het behoud van hun plek op het strand. Wethouder Bram Diepstraten van gemeente Velsen roept alle kustwaterschappen op om ook de samenwerking te zoeken met ondernemers en andere overheden om tot afspraken te komen. Arnold Langeveld benoemt nog wel dat dit een pilot is en dat de ontwikkelingen nauwgezet worden gemonitord. “Hiermee is dus zeker niet gezegd dat overal langs de kust bebouwing kan blijven staan. Het is situatieafhankelijk en hier hebben we geconcludeerd dat de kust ook zonder verplaatsing voorlopig veilig blijft, met een beetje hulp van de strandpaviljoenhouders.”